Sąd II instancji podtrzymał wyrok Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej zasądzającego zadośćuczynienie za śmierć brata w gospodarstwie rolnym pomimo umorzenia postępowania karnego.

Podczas naprawy pługa czteroskibowego na podwórku gospodarstwa rolnego doszło do wypadku, na skutek którego poniósł śmierć brat naszego klienta. Początkowo czynności związane z naprawą pługa wykonywał teść zmarłego. Teść ustawił pług na podstawkach na nierównych i nieutwardzonym podłożu, ale nie zabezpieczył urządzenia przed przewróceniem w żaden sposób.

Stanowisko pracy, na którym dokonywano naprawy pługa nie było prawidłowo zabezpieczone i tym samym stwarzało zagrożenie wypadkowe. Podstawki, na których ustawiony był pług były różnej wysokości, a miejsce na którym wykonywano naprawę nie było poziome. Na całej swojej szerokości użyte podstawki posiadały gładką metalową powierzchnię, która umożliwiała przesuwania się pługa po podstawce w czasie wykonywanej naprawy. Ustawienie pługa na różnej wysokości podstawkach oraz na nierównym podłożu nie było zgodne z zaleceniem producenta, gdyż sprzyjało to zsunięciu się pługa z podstawek w czasie wykonywanej naprawy.

Zmarły brat naszego klienta zaproponował pomoc w naprawie pługa, zaś jego teść wyraził na to zgodę. Brat naszego klienta był w tym czasie nietrzeźwy. Czynności naprawcze związane z wymianą zużytego sworznia były wykonywane pod kierownictwem i za wskazaniami teścia zmarłego brata.

W sprawie toczyło się postępowanie karne, w trakcie którego była sporządzona opinia przez biegłych. Biegli nie dopatrzyli się winy w działaniu teścia – osoby nadzorującej naprawę. Postępowanie karne przygotowawcze zostało umorzone.

Kancelaria podjęła się sprawy o zadośćuczynienie za śmierć brata ponad 3 lata od daty wypadku. Niezbędnym działaniem było nie tylko udowodnić winę teścia, jak i podjąć działania, które umożliwiłyby zastosowanie dłuższego 20-letniego okresu przedawnienia. W tym celu należało w toku postępowania sądowego poczynić ustalenia, iż czyn teścia (pomimo umorzenia postępowania karnego) wyczerpał znamiona przestępstwa.

Kancelaria skierowała pozew o zapłatę zadośćuczynienia za śmierć brata przeciwko zakładowi ubezpieczeń, który ubezpieczał gospodarstwo rolnego, w skład którego wchodził naprawiany pług. W trakcie postępowania sądowego zostały przeprowadzone opinie przez biegłych z zakresu mechanizacji rolnictwa oraz bhp. Opinie biegłych były diametralnie odmienne, od tych które zostały wydane w postępowaniu karnym.

Zdaniem biegłych do wypadku doszło nie dlatego, że poszkodowany był pod wpływem alkoholu, lecz dlatego, że naprawa pługa była wykonywana bez jego zabezpieczenia przed przewróceniem się. Według biegłych wypadkowi mogła ulec osoba będąca pod wpływem alkoholu, jak i ta, która była trzeźwa. Tak więc przyczyną wypadku było niezabezpieczenie pługa przed przewróceniem się, a nie to, że poszkodowany był pod wpływem alkoholu. Teść zmarłego brata, który skonstruował i wybudował stanowisko naprawcze, nie spożywał alkoholu i jako osoba trzeźwa nie widział żadnych zagrożeń w ustawionym stanowisku naprawczym pługa, ani jego sposobie naprawy. Sąd nie przyjął więc żadnego przyczynienia zmarłego do wypadku.

W tym stanie faktycznym Sąd I instancji w całości uwzględnił roszczenia naszego klienta. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie należy przyjąć zasadę odpowiedzialności rolnika na zasadzie ryzyka (art. 435 k.p.c.).

Na skutek apelacji złożonej przez zakład ubezpieczeń Sąd II instancji ponownie dokonał rozstrzygnięcia w sprawie. Sąd II instancji przyjął, właściwą podstawą odpowiedzialności pozwanej nie jest zasada ryzyka, a zasada winy z art. 415 k.c. Zdaniem Sądu II instancji w świetle opinii biegłych wina sprawcy jest bezsporna i przyznane zadośćuczynienie za śmierć brata z art. 446 §4 kc nie jest nadmiernie wygórowane.

Na skutek działań prawników Kancelarii, Sądy zasądziły ponad 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia za śmierć brata.

Sprawa toczyła się przez Sądem Rejonowym w Środzie Śląskiej (sygn. akt I C 1279/15) oraz przed Sądem Odwoławczym w Świdnicy (sygn. akt II Ca 1168/18).